Jan Henderikse heeft een lange, opwindende lijst met tentoonstellingen in bijna alle continenten. Toch is en blijft hij een outsider. Hij kan maar op een manier een plaats verwerven in de kunst en dat is door zich voortdurend als outsider te manifesteren. Het enige wat voor hem telt is de kunst en daar leeft hij voor. Zijn kunst is geworteld in alledaagse gebruiksvoorwerpen, die hij overal bespeurt en opkoopt en in grote hoeveelheden (“too much is not enough”) tentoonstelt: bierkratten, centen, afgedankte reclameposters van supermarkten of plastic Jezussen. Ook maakt hij wel dingen. Zo fotografeerde hij alle hoeken van Broadway, de langste straat van New York en liet hij een uit de WO II afkomstig granaatgat in een Berlijnse brug in brons afgieten. Het is kunst, als hij dat vindt en er zijn naam op heeft gezet (als ready made, zie Marcel Duchamp). Een Duitse krant noemt hem in 1998 ‘der Grossvater des Trash’, naar aanleiding van een grote tentoonstelling in Potsdam (Berlijn).