Als geboren en getogen Betuwenaar werd ik al snel aangetrokken door de schoonheid van het landschap. In mijn jeugd zag ik de uiterlijke schoonheid niet, dat hoorde er gewoon bij. Gras was gras en een boom was om in te klimmen. Het was vooral de enorme speeltuin waar ik mezelf na schooltijd kon vermaken. Een gebruiksobject dus. Struinen door de zompige klei, eendeneieren zoeken, vissen, zwemmen in de Kil bij Ophemert. Het kon niet op en het zou altijd zo blijven... Later, na mijn opleiding aan de kunstacademie kwam de waardering voor de schoonheid van het landschap.

Alles van waarde is weerloos

Alles van waarde is weerloos
wordt van aanraakbaarheid rijk
en aan alles gelijk