Materieverkenning in de expressionistische portretten van Daniel Martin
Kunstenaar Daniel Martin ziet het hoofd als het begin en het einde van het universum, hetgeen waar alles in gebeurt. Hij is precies daarom zo geïnteresseerd in het hoofd en veelal met portretten bezig. Hij werkt niet met mensen maar gebruikt het hoofd meer als een soort object waar hij verschillende dingen oplegt. Hij werkt voornamelijk met transformationele eigenschappen van materie en object. Simpelweg gezegd is hij op zoek naar nieuwe vormen en nieuwe manieren om objecten te zien en op het hoofd toe te passen. Hij gebruikt alles dat hij in handen krijgt, alsook verschillende technieken om deze nieuwe vormen te zoeken.Dit grote project van Martin startte gedurende een junior residentieperiode in Italië. Martin verzamelde allemaal kleine objecten die hij op straat kon vinden. Vervolgens oefende hij een kracht uit op deze objecten, bijvoorbeeld door ze in water te leggen, te breken, verbranden en uit elkaar te scheuren waardoor de materialen als het ware op andere materialen begonnen te lijken. Martin: “Ik had bijvoorbeeld een stukje pasta in mijn handen geplet. Ik nam die geplette pasta als referentie-object en begon dat te schilderen. Men zag in die schildering heel andere vormen; een nieuw object. Het was een goede representatie van die pasta, in monotone kleur. Het was dus de manier waarop ik het had gerepresenteerd dat mensen er totaal iets anders in zagen.”
Daniel Martin – Morphos Series, Study XVIII (2018), collage op papier gemonteerd op paneel, 80 x 100 cm.
En zo is hij dit idee verder uit gaan werken; hij bleef objecten verzamelen, te vormen, uit hun context te halen en ze in bepaalde kleuren te schilderen. Hetzelfde object in blauw bijvoorbeeld, is compleet anders in rood of groen door de associaties die mensen met deze kleuren hebben. Blauw is al gauw iets uit de zee en rood doet eerder denken aan een orgaan. Het is een expressionistische werkwijze; de gerepresenteerde objecten in zijn werken vertellen geen waarheid. Het gaat om de manier waarop ze worden waargenomen door de kijker en om de veranderbare structuur van de materie. Dit proces past Martin dus voornamelijk toe op geschilderde portretten, maar blijft zich ook ontwikkelen. Martin probeert nu deze zelfde technieken in andere media toe te passen. Zijn achtergrond in onder andere grafische vormgeving, fotografie en videografie komt daar goed bij te pas. Zo is hij momenteel bezig met al zijn verzamelde objecten in 3d in te scannen en ze op de computer te verkennen.
Daniel Martin – Head V (2018), collage op papier gemonteerd op paneel, 170 x 220 cm.
Martin: “Ik krijg vaak de vraag waar ik mijn inspiratie vandaan haal. Ik denk dat je door een hoop wordt beïnvloed en dat deze invloeden ook steeds weer met de tijd mee veranderen. Mijn beide ouders werkten in een museum, dus ik groeide op met een hele hoop werken die mensen hebben gemaakt. Maar hoe kan je vertellen wat de grootste invloed is geweest? Dat is ook waar je als kunstenaar constant naar opzoek bent; datgene dat jou het meest interesseert. Het is een zoektocht voor het leven en zelfs aan het einde zal je daar niet een exact antwoord op kunnen geven.” Het zijn allemaal kleine stukjes informatie die uiteindelijk als Martins inspiratie dienen, net als alle kleine objecten die hij verzameld en vervolgens uitmonden in een groot portret.
Daniel Martin – Morphos Series, Study XVI (2018), collage op papier gemonteerd op panel, 50 x 40 cm.
Je kunt Daniel Martin blijven volgen op Instagram, of hier klikken om een kijkje te nemen op zijn website.
