Wauter van der Loos | Tea
Tea is een kunstwerk van Wauter van der Loos dat in een enkele oogopslag prachtig te aanschouwen is, maar dat je vervolgens uitnodigt van heel dichtbij te komen kijken. Een vrijwel symmetrisch kader, ingedeeld middels een raster van kleinere kaders. Strakke witte lijnen die een merkwaardig patroon omsluiten. Een haast niet te schilderen patroon, met toch een herkenbaar kleurenpalet.
Pas na een tijdje kijken kom je er als beschouwer achter dat het om niets meer gaat dan alledaagse, gebruikte theezakjes. Gebruikt, zorgvuldig geopend en van de inhoud ontdaan. Een intrigerend patroon in het papier achtergelaten door de theebladeren. Nauwkeurig uitgevouwen door de kunstenaar en steeds op dezelfde wijze in een patroon gerangschikt in een met hout vervaardigd kader. En tot kunst verheven.
Van alledaagse producten kunst maken; kunstenaar Wauter van der Loos is niet de eerste die zich hiermee bezig houdt. Toen Marcel Duchamp (1887-1968) in 1917 een urinoir nam, deze horizontaal neerlegde, het signeerde met ‘R. Mutt’, het de titel Fountain meegaf en anoniem inzond voor een expositie, was dat het begin van ‘het alledaagse product verheffen tot kunst’. Simpelweg door te besluiten dat het voorwerp voortaan een kunstwerk was. Wauter van der Loos gaat echter een stapje verder. Hij laat met zijn werk een tweede leven van gebruiksvoorwerpen zien. Waar anderen deze bestempelen als afval en zich ervan ontdoen, eigent Van der Loos het zich toe en creëert er een esthetisch object van. Niet om, zoals Duchamp, een statement te maken en simpelweg het idee van ‘kunst scheppen met een alledaags object’ te visualiseren, maar om iets moois te maken en de schoonheid van de voorwerpen te tonen. Objecten die reeds een leven achter de rug hebben, en door externe invloeden er zo uit zijn gaan zien zoals ze eruit zien. Hoewel met Tea een intrigerend eindproduct is ontstaan, is het maakproces voor de kunstenaar minstens zo belangrijk. Van der Loos kan hierin de orde scheppen waar hij naar op zoek is. Symmetrische en repetitieve kunstwerken creëren, zodat de chaos vermindert en de rust toeneemt. De grillige vormen van de van thee doordrongen papiertjes tot eenheid verheven in een ordelijk, sereen wit raster, is de ultieme poging om chaos en onrust te ‘vangen’, een plek te geven. Een transformatie die onmogelijk kan worden geschilderd. Want dergelijke kleuren en patronen, alsook roest waar Van der Loos graag mee werkt, zijn met verf slechts te benaderen. Naast het scheppen van orde en regelmaat, is Tea zoals gezegd ook het scheppen van nieuw leven in afval. De schoonheid van verval tonen en het daarmee vereren. Door het tot kunst te verheffen weet Wauter van der Loos het vervalproces bovendien te stoppen. Een tweede leven geven en er op die manier anders naar kunnen kijken. De objecten krijgen een andere dimensie, een nieuw podium, maar als beschouwer moet je dat wel willen zien. De kracht van Van der Loos is dan ook dat hij als geen ander schoonheid ziet in dingen waar anderen geen schoonheid in zien, en die overtuiging weet over te brengen in zijn werk. Het materiaal waar Van der Loos mee werkt heeft verder niets nodig, alleen ordening en omlijsting. Daarmee is de kunstenaar in staat de dingen die geweest zijn vast te houden, en er controle over te houden. Zowel iets afsluiten als iets in leven houden, maar dan in een andere vorm waar je met andere ogen naar kijkt. Wauter van der Loos (1980) woont en werkt in Leeuwarden. Hij houdt zich sinds jaren bezig met het maken van kunst, die het best kan worden omschreven als mixed media. Hout, metaal en afvalresten zijn materialen waar Van der Loos graag mee werkt. Een belangrijk thema in zijn werk is het scheppen van orde in de chaos, en het creëren van nieuw leven met afgedankte materialen. Het overkoepelende idee van ‘rijk verval’ komt voort uit de overtuiging dat schoonheid samenhangt met ouderdom. Tekst: Anne Oosterveer-Jacobsen Bezoek voor meer kunstwerken de website van Wauter van der Loos .
