Thank God I’m hot

Dit stuk heeft de titel ‘Thank God I’m hot’ omdat volgens Judith Osborn je “jezelf moet vieren ongeacht wie je bent en hoe de maatschappij daar tegenaan kijkt”. Dit wil Judith Osborn onder andere uitdragen in haar nieuwe expositie ‘Nine Parts of Desire’, die tot stand is gekomen in samenwerking met fotografe Rianne Noordegraaf . Deze expositie loopt van 21 september 2018 tot eind 2018 te zien en is te koop bij Jan & Monique des Bouvrie in 'Het Arsenaal' te Naarden Vesting.

Nine Parts of Desire

gaat over de verpreutsing, en de vrouw als object van begeerte. Met de zwartwit fotografie van Noordegraaf en Osborn als drager en founder is een esthetisch en krachtige fotoserie neergezet. Er wordt gebruik gemaakt van de wind, buitendecor en materialen zoals een warmtedeken, bubbeltjesfolie, lakens, vuilniszakken, verpakkingsmateriaal, veren, haar etc. Ze staan voor de verschillende vormen van onderdrukking van vrouwen in alle culturen, door alle tijden heen. De pumps op de foto vormen de vuist en huldigen de vrouw. De kunstenaars vragen met deze serie aandacht voor het vrouw zijn en de vrouwelijke vormen, zonder beïnvloed te worden door enige vorm van stigmatisering. Volgens Judith Osborn moet de onderdrukking van vrouwen, bijvoorbeeld door het opleggen van een bedekking vanwege het ‘te veel uitzenden van seksuele prikkels’, worden tegengegaan. “Vrouwen hebben het recht om hun eigen lichaam en seksualiteit te vieren,” voegt Osborn eraan toe.

‘’Almighty God created sexual desire in ten parts; then He gave nine to women and one to men” Thank God you’re hot!

Osborn vertelt dat één van de foto's (zie foto header) een toevalstreffer is. Het betreft Osborn die onder een gemodelleerde kartonnen doos ligt met haar benen ontbloot. Op de achtergrond ziet men een vrouw en een kind. De vrouw en het kind kwamen toevallig voorbij en stapte over haar heen alsof er niks aan de hand was. Dat is het effect dat Judith Osborn en Rianne Noordegraaf wilden bereiken. Laten zien dat de vrouw (onbewust) onderdrukt wordt en dat het normaal gevonden wordt. Dankzij de #Metoo beweging en de disruptie als gevolg vindt Osborn dat er nu doorgepakt dient te worden om dit te veranderen.

Object of desire

Judith Osborn wil niet gezien of gekaderd worden als feministische kunstenaar, zeer zeker ook niet als vrouwelijke kunstenaar. “Mijn vader is ook een feminist. Staat ook niet achter zijn naam. Noch dat hij een mannelijke manager is,” legt Osborn uit. In haar kunst wil ze opkomen voor gelijke behandeling van mannen en vrouwen. Zelf heeft ze verschillende situaties meegemaakt op de werkvloer waarbij de man volgens het stereotype ´zich superieur gedraagt´ en de vrouw met schaamte en onderdanigheid reageert of behoort te reageren. Met deze fotoreeks willen zij het betuttelende karakter van deze stereotyperende man-vrouw verhouding, die zich nog in de 21ste eeuw afspeelt, onder de aandacht brengen. Osborn stelt dat zij het niet erg vindt om een ‘object of desire’ te zijn, integendeel! Maar graag zonder seksisme of dat men het recht denkt te hebben om er iets mee te doen zonder haar consent.

Judith Osborn

Naast zelf kunst creëren geeft Judith Osborn ook masterclasses, lezingen lezingen en workshops. Verder is zij ook bekend van televisie van o.a. haar eigen tv-programma ‘Iedereen een kunstenaar’ waarbij 8 bekende Nederlanders bij haar in de studio komen om samen met haar te schilderen. Uit nieuwsgierigheid vroeg ik hoe het was om te werken met Maxim Hartman gezien hij bekend is van het Nederlandse programma ´Nog meer voor mannen´ en bij vrouwen een bepaalde reactie opwekt. Judith antwoordde dat zij hem liet zijn wie hij is tijdens het schilderen en uiteindelijk was het resultaat van hun samenwerking meer dan zeer plezierig. Het programma heeft vele open gesprekken opgeleverd die duidelijk maken dat het niet uitmaakt welke achtergrond je hebt of waar je voor staat. Dat je jezelf altijd kunt uiten en tonen in kunst. Dit is wat Judith Osborn wilt bereiken in al haar uitingen. Tekst: Maxime Hallatu