Cookievoorkeuren
InstellingenIk ga akkoord
Helpcenter

Studio PAN: Hoe snuit je een kaars?

25 november - 2015
door Vincent Moleveld
727

Delen

Studio PAN

: Hoe snuit je een kaars? Tot in de 18e eeuw vormden kaarsen en olielampen in huizen en op straat vrijwel de enige lichtbron. Alle methodes om kunstlicht te maken- kaars, olielamp en houtvuur – waren tot de komst van de eerste elektrische verlichtingsmiddelen in de 19e eeuw, gebaseerd op verbranding. Kaarsenmakers waren verenigd in het Kaarsenmakersgilde. Goedkope kaarsen werden gemaakt van vet (talg); de duurdere van bijenwas. De vetkaarsen brandden niet zo mooi als de waskaarsen. Een vetkaars was zacht, gaf roet, droop en gaf een onaangename geur. De klassieke methode van het maken van waskaarsen geschiedt door dompelen. Hierbij wordt de lont telkens in de vloeibare was gedompeld, tot de gewenste dikte is opgebouwd. In de vijftiende eeuw al wordt in Parijs het gieten van kaarsen geïntroduceerd.

Een antiek zilveren snuiterschaar gemaakt te Amsterdam in 1739 door Anthony de Rooy. Deze snuiterschaar is in de Lodewijk XIV stijl gedecoreerd met acanthusblad, schelpornamenten en Franse lelies. Aan de binnenzijde van de bak van de schaar en onderkant van de voet van de houder is de snuiterschaar gekeurd met meesterteken ADR ineen voor Anthony de Rooy en de jaarletter E voor 1739. De schaar is tevens gekeurd met het stadskeur Amsterdam en de Hollandse leeuw. Hoogte 22,3 cm. Gewicht 323 gram

Een antiek zilveren snuiterschaar gemaakt te Amsterdam in 1739 door Anthony de Rooy. Deze snuiterschaar is in de Lodewijk XIV stijl gedecoreerd met acanthusblad, schelpornamenten en Franse lelies. Aan de binnenzijde van de bak van de schaar en onderkant van de voet van de houder is de snuiterschaar gekeurd met meesterteken ADR ineen voor Anthony de Rooy en de jaarletter E voor 1739. De schaar is tevens gekeurd met het stadskeur Amsterdam en de Hollandse leeuw. Hoogte 22,3 cm. Gewicht 323 gram Van beide soorten kaarsen was de pit gemaakt van getwijnde katoendraden. Omdat het vet of de was sneller smolt dan de lont opbrandde gingen kaarsen walmen. Daarom moest het verkoolde uiteinde van tijd tot tijd worden afgeknipt. Dit gebeurde terwijl de pit brandde en dit wordt het snuiten van de kaars genoemd. Speciaal hiervoor werden snuiterscharen vervaardigd. Dit is een schaar met aan de bladen een bakje waarin de afgeknipte, brandende lont kon worden opgevangen en gedoofd. In Nederlands zilver zijn dit zeldzame voorwerpen. De eerste zilveren snuiterscharen in Nederland komen al in de 17e eeuw voor. De enkele exemplaren die nu nog bekend zijn, zijn gemaakt in de eerste helft van de 18e eeuw. Zilveren snuiterscharen komen los voor, maar ook als onderdeel van een blaker of in een speciaal ervoor gemaakte standaard.

https://www.youtube.com/watch?v=dSSdLdhsy_E