Schilderijen van Louis van der Linden: een verstilde wereld
De schilderijen van Louis van der Linden laten natuur en architectuur in een verstilde wereld zien. Zo zijn de afgebeelde plekken aan zee bijvoorbeeld onherkenbaar wanneer men ’s zomers weer volop gebruikmaakt van de ligbedden en parasols. “Op de stranden in Portugal zag ik strandkramen met blauw gestreepte doeken eroverheen; die stonden op mijn eerste strandschilderij. Daarna ben ik in Italië geweest, waarna ik stranden met ingeklapte parasols heb geschilderd. Ook de houten trappen aan de kust onder Calais, Frankrijk, hebben mij geïnspireerd. Zo kwam er telkens een schilderij van de zee en het strand bij”, legt Van der Linden uit.
Zandverstuivingen zijn een fascinatie en zien we ook veelal terug op zijn landschappen verder van zee, zoals onderstaand schilderij van de Loonse en Drunense duinen. Maar ook architectuur, onder andere oude fabrieken die niet langer in gebruik zijn voor hun oorspronkelijke doel, dient als inspiratie.
Van docent tot autonoom schilder
Van der Linden heeft de Academie voor Beeldende Vorming in Tilburg gedaan, waarna hij als tekenleraar aan de slag is gegaan. Tijdens vakanties zat Louis veelal buiten te tekenen om zijn eigen vaardigheid bij te houden. De tekeningen en aquarellen werden ook gebruikt voor een enkel schilderij. Inmiddels heeft het plein-air werken plaats gemaakt voor de fotografie. De foto’s en herinneringen van een plek worden als vertrekpunt gebruikt. Met het schilderen wordt uiteindelijk een nieuwe wereld neergezet, “daarin worden ook dingen weggelaten, zoals die enkele wandelaar op het strand en wordt gezocht naar de essentie van de plek”, vertelt Van der Linden. Hij zet het werk op met potlood en begint daarna heel dun met olieverf, laag over laag.
Waarheidsgetrouw, maar niet realistisch
Van der Lindens schilderijen zijn naar de waarheid geschilderd, maar bieden niet de realiteit zoals op foto’s. “Op de Academie moesten wij binnen 2 dagen een schilderij maken. Er werd flink gekwast, nat in nat, geen tijd voor priegelwerk. Na de Academie waren mijn eerste schilderijen portretten van mijn zoon en vrouw. De handen leken nergens op. Toen vroeg ik me af of ik dat niet gewoon ‘goed’ zou kunnen doen. Daar heb ik 10 jaar over gedaan”, vertelt Van der Linden. Daar zijn meerdere realistische schilderijen, tekeningen en aquarellen uit voortgevloeid, zoals onderstaande pastelpotlood-tekening met voorstelling van Louis’ dochter op het strand. “Toen kon ik het, maar het probleem is dat ik niet meer van het realisme loskwam. Als je dat eenmaal kunt wordt het een soort ambacht. Ik miste het avontuur van het schilderen daarin”, aldus Van der Linden.
Na een nieuwe studie, Visuele Communicatie aan de Willem de Kooning Academie, is Louis weer van het realisme losgekomen. Door de studie, speciaal het traject Computer Graphics heeft hij een tijd abstracte werken gemaakt. Dat heeft zijn schilderkunst ook weer beïnvloed. Van der Linden: “Ik durf nu weer meer dingen te schilderen. Een zonsondergang bijvoorbeeld, daar was ik vroeger nooit aan begonnen, véél te gevaarlijk, haha!”
Sinds 2014 richt Van der Linden zich volledig op zijn autonome werk. Sindsdien heeft hij ook meerdere exposities gehad. Naast het schilderen houdt hij zich bezig met straatfotografie. Neem een kijkje op zijn website voor meer informatie.
Afbeelding header: Louis van der Linden - Stilte voor de storm
