Lotta Blokker – The Hour of the Wolf
Lotta Blokker – The Hour of the Wolf
“Wat gebeurt er ’s nachts? Als de lichten doven en de telefoon niet meer gaat? Als er geen afspraken zijn en de grote stilte begint?” De Nederlandse beeldhouwster Lotta Blokker (Amsterdam 1980) vroeg het zichzelf vaak af. Als kind al, als ze wakker lag en dacht dat iedereen sliep, behalve zij. Met deze herinnering als uitgangspunt maakte zij de serie ‘The Hour of the Wolf’: tien levensgrote, bronzen sculpturen die de gevoelens van de slapelozen verbeelden. Museum de Fundatie toont dit intieme project, waarin Blokker uitdrukking geeft aan haar verlangen dichtbij iemand anders te kunnen komen, van 30 augustus 2014 t/m 4 januari 2015. Naast dit werk exposeert zij verschillende andere figuratieve beelden waarin zij de ziel van de geportretteerde wist te vangen. Blokkers sculpturen hebben een enorme zeggingskracht. In tegenstelling tot haar jonge en frêle verschijning is haar hand die van de ervaren, gevestigde kunstenaar. Gelijk de Franse beeldhouwer August Rodin creëert Blokker expressieve sculpturen, die in kwetsbaarheid het oeuvre van de Duitse kunstenares Käthe Kollwitz nabij komen. Het maakt haar werk krachtig en imposant, maar ook heel menselijk en herkenbaar. Beeldhouwen met het gemoed In 1999 vertrekt Blokker naar Italië om aan de Florence Academy of Art beeldhouwen te studeren. Haar talent valt op en nog voor het einde van haar studie geeft ze zelf les. De figuratieve sculpturen die dan ontstaan, zijn duidelijk geïnspireerd door de klassieke beeldhouwkunst van de Renaissance. Maar Blokker maakt ze menselijker: ze geeft ze emotie. Bij terugkeer in Amsterdam in 2005 focust ze zich meer op haar creativiteit dan op haar techniek. Waar ze eerst groots en meeslepend werkt, richt ze zich dan juist op het kleine gebaar. Blokker maakt altijd gebruik van modellen, die ze haar “muzes” noemt. Ze wordt geraakt door hun imperfecties en getriggerd door hun kwetsbaarheid. “Als ik beeldhouw, ben ik echt iemand aan het maken. Dat is een heel magisch proces: ik leg verschillende gemoedstoestanden van mijn model vast in een beeld, maar tegelijk komt in dat beeld ook een deel van mijzelf terecht.” Blokkers ingetogen expressieve mensfiguren hebben een enorme zeggingskracht. Zij laat haar sculpturen van binnenuit spreken en brengt zo over waar zij zelf door wordt geroerd. The Hour of the Wolf De beelden uit de serie ‘The Hour of the Wolf’ – waar Blokker vijf jaar aan heeft gewerkt en die in Museum de Fundatie voor de eerste maal tentoongesteld worden –, nemen de bezoeker mee op een nachtelijke reis langs verschillende emoties. Er is een ontmoeting met een oude, dementerende dame die even helemaal niet weet waar ze is, met een starend jongetje dat zijn hand tegen het raam drukt, met een jonge vrouw die naakt en getergd op de grond ligt. “Terwijl je je eenzaam voelt tijdens de slapeloze uren, besef je niet dat je die slapeloosheid deelt met vele anderen. Ook zij liggen ’s nachts wakker, angstig of verdrietig over wat er is gebeurd, of juist opgewonden en hoopvol over wat komen gaat”, meent Blokker. “Waar de dag afleiding geeft, biedt de nacht – gewenst of niet – de mogelijkheid om tot jezelf te komen. Je fantasie neemt de vrije loop, ideeën borrelen op, oplossingen dienen zich aan.” ‘s Nachts is er geen afleiding meer en kunnen gevoelens niet meer worden onderdrukt. Blokker beschrijft haar project als een nachtelijke, intieme confrontatie met onszelf. “Wat ik zo mooi vind in mensen is hun oprechte gevoel. Dat zie je vooral ’s nachts, wanneer mensen op zichzelf zijn aangewezen.” Haar bronzen zijn meer dan beelden van mensen van vlees en bloed. Het zijn symbolische portretten die ons een spiegel voorhouden zodat we onszelf herkennen. Bij de tentoonstelling Lotta Blokker – The Hour of the Wolf verschijnt een publicatie (Waanders Uitgevers) en een documentaire (Het Wolfsuur. Regie: Frans Weisz. Producent: Ton Okkerse EMS Films).
