Look at me and see what I could not (yet) see, Gilbert De Bontridder
Recentelijk schonk Magda De Bontridder een reeks werken van haar man aan het Bonnefantenmuseum. Deze werken, samen met het werk van een aantal laureaten van de Gilbert De Bontridder Prijs, worden gepresenteerd in de tentoonstelling Look at me and see what I could not (yet) see in het Bonnefantenmuseum van 21 april tot en met 24 september. Sinds in 2017 de prijs voor de twintigste keer werd uitgereikt is het een goede reden om aandacht te besteden aan de tentoonstelling en de kunstenaars.
Gilbert De Bontridder
Gilbert De Bontridder groeide op in Sint-Genesius-Rode en genoot zijn opleiding aan het Hoger instituut Sint Lukas in Brussel. Daarna verbrede hij zijn kennis door een verblijf aan de academie van Arnhem bij Peter Struycken en een postacademische cursus aan de academie voor beeldende kunsten in Düsseldorf. In 1985 werd hij docent bij de afdeling Schilderen van de Academie Beeldende Kunsten Maastricht. Vanaf deze periode heeft hij als beeldend kunstenaar, docent, publicist en bestuurslid een belangrijke bijdrage geleverd aan de kunst in Nederlands Limburg. Hij was een echte artistieke duizendpoot. Met publicaties in tijdschriften wist hij vorm te geven aan zijn verlangen het kunstenaarschap een theoretische basis te geven. Hij legde dus vooral nadruk op de interactie tussen praktijk en theorie. Daarbij wist hij ontwikkelingen in de filosofie te verbinden met de belangrijke ontwikkelingen in de beeldende kunst. Dit was ook de basis voor zijn docentschap.
Na zijn overlijden in 1996 laat De Bontridder een repertoire van schilderijen en collages achter; enkele monumentale werken in Maastricht en omgeving en een reeks publicaties en teksten over schilderkunst. Sinds 1997 wordt jaarlijks de Gilbert De Bontridder Prijs uitgereikt aan een afstudeerder wiens werk op het grensgebied van praktijk en theorie functioneert op de MAFAD.
Look at me and see what I could not (yet) see
De tentoonstelling presenteert een beknopt overzicht van werken van Gilbert de Bontridder in een ongewone opstelling. Acht winnaars van de Gilbert De Bontridder Prijs, die collectief werken, omhelsde fragmenten uit De Bontridders werk en gingen met video- en geluidswerken verder waar dit oeuvre twintig jaar geleden tot stilstand kwam. De collage is het startpunt van deze samenwerking, een centraal thema in De Bontridders werk. Hij is het geïsoleerde schilderij als te beperkend gaan ervaren en vervangt het door assemblages van ongelijksoortige fragmenten op de wand. Dit leidt tot reeksen suggestieve ‘ensembles’ van beschilderde doeken, fotocollages en gevonden objecten die het oog van de kijker laten dwalen, op zoek naar samenhang en betekenis. Zo kan de gehele tentoonstelling zelfs gezien worden als een collage.
Als je naar boven loopt om te beginnen met de tentoonstelling is de deur bedekt met blauw papier, zodat de filmpjes in de zaal in volle glorie worden getoond. Je kunt op krukjes zitten en rustig alle zeven filmpjes bekijken. De raarste dingen komen voorbij, zoals een mot wordt aangeraakt en gelikt door een persoon.
Bij de volgende zaal worden schilderijen tentoongesteld en televisies staan op de grond die opnemen wat ervoor staat. Echter ze lopen een paar seconden achter, waardoor je kan zien wat je eerder deed. Dit zorgt voor een leuk effect, en iedereen probeerde het uit met de gekste bewegingen. Daarnaast wordt dezelfde vorm vaak gebruikt in de kunstwerken. Het vormpje is te zien in neonlichten, diverse schilderijen bevat het vormpje en het wordt geprojecteerd op de muur, die zowat verstopt zit.
De laatste zaal is belicht met roze en groene kleuren, de muren zijn bedekt met kleurige schilderijen en er wordt muziek afgespeeld. De grond is afgebakend waardoor het lijkt alsof de kamer niet recht is. Allemaal effecten wat zorgt voor een aparte zaal, maar wel indrukwekkend. Vlak voor de deur is er nog een filmpje te zien waarin een paar mensen een kroket planten in de grond.
Twee andere tentoonstellingen
Stanley Donwood: Optical Glade
De Cupola in het Bonnefantenmuseum is door de Engelse kunstenaar Stanley Donwood omgetoverd tot een opmerkelijke installatie. De muren in de kamer zijn beschilderd in het zwart en wit met de vorm van een gestileerde ring van omgekeerde bomen. Ook is er een geluidscompositie toegevoegd, Subterranea v3 van Thom Yorke. Het is rustgevende muziek met vogels en een diepe bas. In het midden van de kamer liggen kussens, je kan dus lekker wegdromen en genieten van het kunstwerk.
Raymond Pettibon: A Pen of All Work
De tentoonstelling omvat meer dan 700 werken van de Amerikaanse kunstenaar Raymond Pettibon uit de periode van de Jaren 1960 tot heden. Het is voor het eerst sinds vijftien jaar dat Pettibon met een solotentoonstelling in Nederland te zien is. Kenmerkend voor het werk is de wisselwerking tussen beeld en tekst. Woorden als VAVOOM en WHAM zijn meerdere malen gebruikt. Hij behandelt enorm veel onderwerpen; van literatuur tot aan politiek en oorlog.
