Kunstwerken van Sinatra voor zijn 100 jarige bestaan!
Ik ben er zèlf trots op, maar krijg vaak het gevoel dat ik een bijsmaak zou moeten hebben bij dat ik groot fan ben van Frank Sinatra, de icoon, de vrouwenversierder, de Bad Guy. Hoe er ook over hem gedacht wordt, mij kan het er niet van weerhouden van zijn muziek te blijven genieten. Afgelopen maand zou hij 100 jaar hebben bestaan. DWDD wijdde een uitzending aan hem. Ook Het Uur van de Wolf besteedde afgelopen zomer aandacht aan Sinatra, een documentaire die ik nog steeds moet zien, en zeker ook zál zien. Ik prijs mezelf gelukkig dat de croonerstijl nog steeds blijkt te leven, heel af en toe kom ik ze nog tegen, af en toe komt er een jonge band voorbij die deze stijl ten gehore brengt. Waarvandaan komt dan de plaatsvervangende schaamte? Omdat Sinatra een wild leven leidde, vol seks, drugs en Rock and roll? Omdat hij een maffiavriendje was? Al deze aspecten maken niet dat hij daardoor afdoet, voor velen wel, niet voor mij. Misschien dat ik erdoorheen kijk, objectief kijk, de muziek beleef; de luxe sfeer, het gevoel dat hij alleen maar voor mij zingt. Me letterlijk te laten bespelen door glamour, authentiek, het jezelf bewijzen, de grootsheid, het succes. Dat succes had, ook bij hem, een keerzijde. En dat vind ik zo zonde. Natuurlijk is het dat, maar waarom, waarom ook bij hem? Een bijna waardeloze vraag. Hoe graag had ik gewild dat hij ouder was geworden. Zijn oeuvre nóg groter werd, ik nog langer van hem in eigen persoon kon genieten, het niet slechts hoefde te doen met tributes. Sinatra zoals alleen Sinatra dat zelf kan, de Sinatra die, ondanks alles, niet te evenaren is. De icoon die ik nooit zal vergeten, degene waardoor ik wilde dat ik eerder was geboren, waardoor ik hem zelf mee had kunnen maken.
Kunstwerken van Sinatra voor zijn 100 jarige bestaan!
Ilona de Graaf, Blue Heaven, Olie op doek 120 X 80 cm. Bekende namen als en de Nederlandse, inmiddels overleden blueszanger Eddy Doorenbos, maar ook Hans Teeuwen, waren allemaal geïnspireerd door Sinatra. Schilderij van het jaar 2015 van kunstenares Ilona de Graaf idem dito. De Amerikaanse, ook overleden, fotograaf John Domonis maakte een fotoreportage van Sinatra, waarin stilmakende foto's te zien zijn van the voice. Een prachtig eerbetoon.
Bij dit schilderij van Sinatra kwam een tekst uit zijn nummer "Strangers in the night" bij me op, namelijk het volgende: "Strangers in the night exchanging glances Wondring in the night What were the chances we'd be sharing love Before the night was trough." Ik stel me namelijk het verlangen in Sinatra's uitdrukking voor, het begin van en lange nacht. De eenzaamheid, "Before the night was trough".
En bij dit schilderij van Sinatra door Frank Donnini denk ik aan de laatste strofe van het nummer ‘New York, New York’: "These little town blues are melting away I`m gonna make a brand new start of it in old New York and if I can make it there, I`m gonna make it anywhere It`s up to you, New York, New York" En zo kan ik nog wel even doorgaan met dit werk van Victor Bauer dat me doet denken aan het nummer 'My Way', natuurlijk ook van Sinatra zelf, alleen al de laatste wegstervende klanken.
Dit alles los nog van zijn teksten waarmee je het eerder genoemde fotowerk zou kunnen interpreteren. Wie de muziek van Sinatra weet te waarderen, heeft alles wat hij nodig heeft. De herinneringen aan hem en zijn muziek, het leven dat hij waarmaakte, moeten, naar mijn idee, blijven voortleven. Voor mij was hij die icoon zonder wie de muziekgeschiedenis waardeloos was, een icoon groter nog dan Michael Jackson. Tekst: Stella-Amber
