Daniel Martin is kunstenaar en grafisch designer. Recent werk van hem is een weerspiegeling van vergane identiteit en schoonheid, weggenomen door de natuur en de tijd. Verrassende thematiek voor zo’n nuchtere, opgeruimde persoonlijkheid. Een aanstormend talent, dat is terug te zien in zijn werk en in zijn activiteiten. Een nauwe samenwerking met een galerie en de verkoop van zijn volledige collectie op de Affordable Art Fair 2013 laten niets te wensen over. Martin legt uit wat hem motiveert, inspireert en wat we nog meer van hem kunnen verwachten.

Nuchtere kunstenaar

Al vrij vroeg begon Daniel Martin met zijn eigen grafisch design bureau, onderwijl altijd aan het schilderen. Leren door te doen heeft zijn voorkeur en al snel wilde hij meer doen met kunst. Het ging steeds meer aan hem trekken totdat hij volledig het roer omgooide en zich honderd procent op zijn kunstwerken ging richten. Zijn grafisch design achtergrond is duidelijk terug te horen in zijn nuchtere benadering van kunst. “Een werk volledig ontleden geloof ik niet in. Iedereen kijkt er toch anders naar en heeft een andere interpretatie en waarheid.” Martin voelt zich als kunstenaar een filter van wat hij ziet. “Wat dat betreft mag het werk van mij waarde hebben, en niet ikzelf.”

‘It’s not about the destination, it’s about the journey.’ Dit zou zomaar de lijfspreuk van Martin kunnen zijn. Martin spendeert veel tijd aan het ontwikkelen van zijn techniek.

Op voorhand is niet duidelijk wat het resultaat gaat worden, het beeld groeit in het creatieproces. “Ik werk doelgericht, maar je moet hier wel de tijd voor nemen. Continu blijven leren. Ik verzamel ook alles om me heen wat me raakt ter inspiratie. Ik gebruik ook regelmatig de computer in het ontwikkelproces van een concept. Daarmee kan je vlug experimenteren met vlekken, vormen, verzamelingen van gezichten en gelaagdheid. Als ik een verbeelding heb gecreëerd die goed voelt, dan neem ik dat als referentie voor mijn schilderij. Vervolgens maak ik een foto van het werk, ga weer digitaal uitproberen en zo verder.” Kan een werk volgens Martin dan ooit af zijn? “Leren en jezelf ontwikkelen is nooit voltooid. Wel ben ik op een gegeven moment klaar met een werk. Dan is in feite de waarde van het werken eraan voor mij niet meer aanwezig. Zijn taak is voor mij persoonlijk volbracht. Op dat moment wil ik zo snel mogelijk verder met het volgende doek.” Martin ziet in zijn design achtergrond zowel zijn kracht als zijn belemmering. “Mijn grootste uitdaging is de continue strijd tussen dingen mooi maken en een duidelijke boodschap willen overbrengen. Dat moet je leren, daar moet je risico in durven nemen. Ik heb snel de neiging dingen te maken die kloppen.”

Motivatie en inspiratie

Een groot deel van Martin’s werk toont onbekende gezichten, waarvan de identiteit verloren is gegaan. Recent is Martin ook bekende gezichten gaan schilderen, met hun bijbehorende reputatie, identiteit en historie. Deels verwijderd, deels nog te zien. Ook is hij gefascineerd door verlaten gebouwen. “Motivatie en inspiratie zijn verschillende dingen. Door motivatie ga je aan het werk. Inspiratie, daar haal je je ideeën en thema’s uit. Martin’s motivatie komt sterk uit de drang om te leren. Door hard te werken, veel te produceren en te experimenteren. Volledige opsluiting in het atelier is dan ook geen uitzondering. Ook haalt hij zijn motivatie uit de euforiemomenten die blijven komen. Bijvoorbeeld wanneer iets is gelukt of een serie werken voor zijn gevoel compleet is.

Inspiratie haalt Martin voornamelijk uit de natuur en vervallen man-made objects. Zo heeft hij bijvoorbeeld een hele tijd verlaten gebouwen gefotografeerd: oude ziekenhuizen, kantoren en woonhuizen. “Die gebouwen hebben zo’n sfeer, wat ik heel gaaf vind. De sfeer is melancholisch, verlaten, vergane glorie. De zwaarte vind ik juist zo mooi. Dat daar geleefd is en dat het nu weg is. Schoonheid die terug geclaimd is door de natuur. Maar met die foto’s kon ik creatief niet verder waardoor ik me op het schilderen ben gaan richten.” “De identiteit van mijn portretten is vervaagd door de natuur. Dat is ook symbolisch voor hoe ik werk. Ik maak heel spontaan vlekken, zonder duidelijk doel. Maar het gaat wel intuïtief volgens bepaalde wetten, net zoals de natuur te werk gaat. Het proces is altijd verschillend. Vaak begin ik met een gezicht uit mijn hoofd, wilde vlekken nemen het geheel dan gauw over.”

Vergankelijkheid

“Ik ben al een paar jaar met het thema van vergankelijkheid aan het werk. Ik ben er alleen nog lang niet klaar mee, ik ben voor mijn gevoel pas net begonnen." De melancholie van bovengenoemde inspiratiebron komt duidelijk terug in Martin’s toekomstige richting. Hij verdiept zich op dit moment in historische momenten van betekenis. Tenminste volgens de geschiedenisboeken. Maar wat als je dit eens flink gaat relativeren? Zijn die gebeurtenissen dan zo levens veranderend geweest? Hebben zij echt invloed gehad op hoe de wereld er nu uit ziet? Dit lijdt tot diepere vragen zoals: Waar maken we ons eigenlijk druk om? Waarom doen we wat we doen? Heeft alles te maken met het ego van de mensheid?

“Vroeger voerden leiders van een land grootse veldslagen om de geschiedenisboeken in te gaan. Willen kunstenaars om dezelfde reden naam maken en vereeuwigd worden met hun werk? Waar komt de echte drang tot creatie eigenlijk vandaan?”

Voor meer informatie en het werk van Daniel Martin kijk op www.danielmartin.nl

Tekst: Emma Willekes