Interview Joost Verhagen: ‘Locaties waar geen hond hoop uit put’
Joost Verhagen, Online Gallery’s Kunstenaar van de Maand [april 2021], was al heel jong altijd aan het tekenen en gek was dat niet. Er waren begenadigde tekenaars in de familie, die een voorbeeld waren en hun neefje ondersteunden. Zijn grootouders woonden in Rotterdam en de skyline, schepen, raffinaderijen en terminals maakten indruk. Met een HB-potlood tekende Joost op A3 vellen, stadslandschappen en skylines van grote, fictieve metropolen. De kunstacademie in Rotterdam (Academia, nu Willem de Kooning) leek een logische volgende stap, maar hij vond er zijn draai niet en koos een loopbaan in vastgoed. Er bleef een andere drang. Australië trok en daar ging hij een paar jaar werken, in rauwe landschappen die zich vastzetten op zijn netvlies. Terug in Nederland kocht hij weer een HB-potlood en een tekenblok. Daarna ook penselen. Joost Verhagen, gevestigd in Eindhoven, schildert sinds een paar jaar full-time. Naar zijn moderne landschappen is vraag uit de hele wereld.
- Hoe bent u tot uw huidige stijl gekomen?
Mijn hoofddoel is het vertalen van het moderne landschap en dat is een doorlopende zoektocht. Als kind al had ik die fascinatie voor rauwe stadslandschappen en desolate plekken zonder kleur. Ik speur nu met de camera op mijn i-phone naar nét dat beeld dat geschikt is voor transformatie van foto naar doek. Dat werk ik uit in mijn atelier.
Ik heb geleerd door het alledaagse heen te kijken, maar het gaat ook vanzelf. Het uitgangspunt is natuurgetrouw. Ik probeer dan om met zo weinig mogelijk medium, slechts met penselen, paletmessen en doorgaans acrylverf op linnen een niet per definitie spannend beeld te vertalen en te vervreemden naar iets fascinerends of onwerkelijks. De weergave krijgt bij mij voorrang. Een gulden snede is prima, maar het moet geen middel zijn om een bepaald eindresultaat te halen. Ik ga tot het randje van het overdrevene, op het snijpunt van realisme en abstractie. Het hele scala aan licht-donker effect is mogelijk. Of een absurdistisch felgele wolkenlucht, om zo ver mogelijk te overdrijven binnen het toelaatbare van het beeld dat ik zag met mijn i-phone. Ik werk graag groot, boven de 1 bij 1 meter, op linnen aan de muur. Het doek span ik pas later op. Zo houd ik vrijheid om mijn kaders later te herzien.
- Welke andere kunstenaars of stromingen inspireren u?
Vooral de huidige, moderne landschapsschilders zoals Carla Klein, Jan Ros, Koen van de Broek en Erin McSavaney. Zij weten als geen ander het alledaagse beeld te vervreemden en om te zetten in een groots werk. Dit genre, deze vorm, is zo veel meer dan een makkelijke keuze. Wat ik zelf schilder is Modern Hopperiaans genoemd. Een groter compliment is bijna niet denkbaar. Want het is een uitdaging een eigen identiteit te ontwikkelen binnen dit thema.
Road to Nowhere, Schilderij, 145x100x2 cm (w/h/d), €3.450,-
- Australië is een hoofdthema, ook industrieel België. Dreigende landschappen, sombere titels als ‘Road to nowhere’.
Beelden en vormen moeten voor mij puur zijn en niet gekunsteld. Ik vind dit vaak op locaties waar geen hond nog hoop uit put, maar waar vroeg of laat wel iets te gebeuren staat.
Ik heb twee jaar als grondtechnicus gewerkt in West-Australië, in de Outback. Een meedogenloos landschap. Keihard werken in stof en extreme temperaturen. Op het oog afgesloten van de rest van de wereld, maar wel onderdeel van twee gigantische infrastructurele projecten voor de mijnbouwindustrie. Een ervan was de aanleg van een 400 km lange spoorlijn, dwars door de bush, van de mijnen in het binnenland naar de havens in Port Hedland. Op mijn doek ‘Road to Nowhere’ lijken de Australische Super Dumpers nergens heen te rijden, maar ze hebben een bestemming.
At Doel - In a State of Urban Solitude, Schilderij, 230x100x2.5 cm (w/h/d), €4.550,-€4.850,-
Na Australië haalde ik aan de kunstacademie in Antwerpen mijn graad klassieke schilderkunst. De haven- en industriegebieden zijn daar om de hoek. Ik reed en rijd er vaak rond. In ‘At Doel – In a State of Urban Solitude’ lijkt het object versteend, maar er is een kerncentrale naast de deur en de havens rukken op. Mijn vertrekpunt is misschien bewust verstild, saai of zelfs inspiratieloos. Maar het is niet hopeloos. Er is in potentie dynamiek en progressie.
Blue sea view
- U schildert ook landschapsstudies en portretten
Ik werk doorlopend aan kleine, snelle landschapsstudies. Daar heb ik er de afgelopen vijf jaar 900 van gemaakt. Doorgaans met een strakke, centrale horizon en snel opgezette luchten; de kleuren meng ik op het katoenen, opgespannen doek. Dit lijkt los te staan van mijn andere werk, maar past er perfect in. Zoals ook het abstracte uit mijn portretten hiermee verband houdt. Ook dit is weer een vertaling van een omkaderd beeld naar abstractie. Het gaat me om het loskomen van die vaststaande vormen.
Voor meer werk bezoek de pagina van Joost Verhagen.
