Interview Ellen Davidzon: Licht, en de achterkant
De Amsterdamse kunstenares Ellen Davidzon (1971), als schilderes autodidact, met een graad in psychologie, staat bekend om haar strand- en stadsafbeeldingen. Olieschilderijen vol licht: de stranden tijdloos en vrij, met Hollandse luchten, voetstappen in het zand, herinneringen aan blije zomerdagen aan zee. In de stad danst het licht ook, in Amsterdam onder de bomen aan de gracht, bij cafés. Impressionistisch, schetsmatig vaak, een positieve wereld. ‘Want het leven is al moeilijk genoeg’, zegt de schilderes. Wat er moeilijk is brengt ze echter óók in beeld, in haar serie ‘Boundaries’. Die is abstracter, persoonlijker, met emoties diep onder het oppervlak.
- Waarom twee op het oog zo andere series?
Mijn stranden en stadsimpressies, waarmee ik al twintig jaar bezig ben, zijn vrolijk en de penseelstreken zijn los. Met de kleuren wil ik een sfeer overbrengen, een gevoel van geluk. Dat dit bij anderen overkomt laat zich mede verklaren vanuit de kleurenpsychologie. De combinatie van blauw en groen werkt kalmerend. Voor mij is het schilderen ervan beslist een ‘comfort zone’, een soort zen-werk dat diep is geworteld in de Europese cultuur - ik ben dol op onze eigen stranden en die van Scandinavië en Zuid-Frankrijk.
Mijn abstractere serie ‘Boundaries’ raakt ook aan andere emoties, zoals verlangen en kwetsbaarheid. Of aan verdriet, dat ik zoals de meeste mensen zelf ook ken, onder meer door persoonlijk verlies van dierbaren. Mijn ‘Boundaries’-werk heeft meer gelaagdheid, er is veel symboliek. In elk doek zit het thema ‘contrast’, zoals van liefde, hoop, oneindigheid en vergankelijkheid. Emoties waarvoor niet altijd ruimte is. Die worden dan vaak begraven, maar kunnen achter de schermen grote invloed hebben op je leven.
- Wat is uw manier van werken?
Ik fiets elke dag langs de Amstel naar mijn atelier. Dat geeft ruimte om te schakelen van mijn gezinsleven naar mijn parallelle wereld, waarin ik verslaafd ben aan het mengen van kleur. Ik heb mijn stijl, na een introductiejaar aan Rietveld, ontwikkeld door eindeloos veel te schilderen. Ik fotografeer ook veel en gebruik de foto’s als een soort dagboek, om houdingen te herinneren of hoe licht valt. Ik heb een grote creatieve honger en drang. Die energie vindt een weg in mijn werk. Voor de strand- en stadsgezichten werk ik in olie nat in nat, want ik ben ongeduldig en drogen duurt te lang. Bij ‘Boundaries’ gebruik ik allerlei materialen, zoals krijt, lijm, houtskool, acryl. Vaak maak ik die afbeeldingen op de achterkant van oliedoeken waarmee ik verder niets meer wil, maar de energie ervan wordt geabsorbeerd. Heel symbolisch ook: de innerlijke wereld aan de achterkant.
Tot 1 december expositie van Ellen Davidzon:
Roelof Hartstraat 71071 VE Amsterdam, The Netherlands
Atelierbezoek op afspraak.
