Interview Cornell van Loon - ‘Ik wilde wel een Van Gogh aan de muur’
Het was in het Van Gogh-jubileumjaar, in 1990, dat kunstschilder en fotograaf Cees van Loon overal merchandise zag. ‘Asbakjes, hoofddoekjes, van alles met Van Gogh-afbeeldingen en vaak rommel. Toen dacht ik: ik wil zelf wel een Van Gogh aan de muur. Laat ik eens proberen een kopie te maken.’
Met zijn camera toog hij naar het Vincent Van Gogh Museum, waar hij als groot liefhebber van de kunst van de impressionistische meester ‘zowat kind aan huis was’. Van Loon (schildersnaam: Cornell) wilde overzichtsdia’s hebben, ook details. Flitsen mocht niet, maar dat was voor hem geen probleem omdat hij als fotograaf de beste lichtgevoelige apparatuur had. ‘Ik had al zo veel Van Gogh-boeken gezien met zo veel inconsistentie in kleur. Ik wilde het beter bestuderen.
Door mijn eigen close up-foto’s, en door mijn eigen kunstopleiding (St.Joost-academie, Breda), kon ik zien wat Vincents kleursamenstelling was. En zijn nat-in-nat techniek, en zijn penseeldruk. Nu is alles natuurlijk digitaal maar in die tijd gebruikte je nog dia, waarop kleur toch echt beter overkwam. Wat ik wilde was: een kopie maken zoals het origineel. Aan de hand van mijn dia’s heb ik toen Vincents zelfportret met strohoed nageschilderd en dat lukte heel goed.’
Grote opdracht
Zó goed dat een collega schilder die het doek zag een seintje gaf aan een kunsthandelaar uit Tilburg, Van Loons woon- en geboorteplaats. De handelaar stond binnen de kortste keren op de stoep en bestelde 25 schilderijen. ‘Daar had ik het helemaal niet om gedaan, ik wilde mijn Vincent eigenlijk gewoon zelf houden. Maar ik nam de opdracht aan en schilderde 23 “Van Goghs” op ware grootte.’ Overdag werkte Van Loon als fotograaf voor zijn werkgever en daarna schilderde hij thuis tot diep in de nacht. ‘Het was een enorme uitdaging, maar ik kreeg de techniek steeds beter onder de knie.’
De kunsthandelaar exposeerde de doeken en in een weekend vlogen ze weg. ‘De meeste werden gekocht door verzamelaars uit Amerika en Italië, voor serieuze bedragen.’ De schilderijen die overbleven hing Van Loon thuis aan de muur. Maar nu hij zelf op leeftijd begint te komen vindt hij het tijd dat zijn Van Goghs naar een volgende generatie gaan. Ze zijn gesigneerd met ‘Vincent’ naar het origineel. ‘Maar ik heb ze zelf aan de achterkant ook gesigneerd met de naam waar ik onder schilder, Cornell. Er is geen misverstand dat het aan zou kunnen worden geboden als origineel. Ik heb geschilderd op modern doek, gewoon uit de winkel.’
Dat er wel andere praktijken kunnen zijn blijkt, volgens Van Loon, uit het feit dat er ‘in heel wat musea schilderijen hangen die onterecht worden toegeschreven aan Van Gogh’. De Tilburgse schilder weet veel over zijn werk. Van jongs af heeft hij altijd grote interesse gehad in Van Gogh, ‘vooral in de technische schilderkant.’ Over het werk van de beroemde impressionist heeft hij een bibliotheek. Hij volgt ook de internationale discussie over het wel of niet bestaan van een foto van Van Gogh op volwassen leeftijd. Hij concludeert zelf dat foto-ontdekkingen zoals die van Antonio de Robertis niet kunnen kloppen. ‘Alleen al omdat het formaat schetsboekje op de foto niet overeenkomt met wat Van Gogh altijd gebruikte.’
‘Ik wil altijd vooruit’
Zijn eigen Van Gogh-schilderproject was eenmalig. Na 1990 heeft Cees van Loon/ Cornell geen enkel Van Gogh-doek meer gemaakt. ‘Tegenwoordig worden er met lasertechnieken 3-D- kopieën gemaakt die er fantastisch uitzien. Maar handgeschilderde kopieën zijn er in het officiële circuit naar mijn weten nauwelijks of niet.’
Van Loon had het na die 23 doeken onder de knie en wilde niet dat het een kunstje werd, zegt hij. ‘Ik heb met mijn schilderkunst altijd vooruit gewild en wil nieuwe technieken toepassen die iets kunnen toevoegen aan het al bestaande. En ik wil elk jaar een klassiek schilderij maken.’
Impressionisme blijft zijn favoriete stijl, maar in de loop van jaren heeft Van Loon ook in opdracht portretten gemaakt. Recenter, als eigen project, twee portretten van groten in de muziekwereld: Mick Jagger en Amy Winehouse. Want muziek is Van Loons andere grote liefde. Op facebook heeft hij een omvangrijke music community, door zijn eigen contacten die teruggaan tot de jaren zestig, toen hij zelf in Tilburg optrad als disc jockey in sociëteit La Vigne. Op de portretten van Jagger en Winehouse heeft hij op facebook talloze reacties gekregen. Ook weer doeken eerst voor thuis aan de muur. Maar nu staan ze, net zoals zijn Van Goghs, tussen Cornell Van Loons eigen selectie op OnlineGallery.Art.
