Francesca Woodman leefde voor haar werk

De documentaire Francesca Woodman – Fotografe vertelt het verhaal van een jonge fotograaf die in haar korte leven (ze pleegde op 22 jarige leeftijd zelfmoord) meer dan 800 foto’s maakte. Door middel van interviews met de ouders en broer van Francesca schetst de documentaire een beeld van haar leefomgeving en opvoeding.

  Francesca Woodman was een Amerikaanse kunstenares die leefde tussen 1958 en 1981. Haar ouders waren beiden kunstenaar en vormden hiermee een streefbeeld voor de jonge Francesca. Als 13 jarig meisje vertrok ze naar kostschool, haar vader gaf haar een camera mee. Ze kwam terug met prachtige foto’s.

Francesca Woodman - Self-portrait at thirteen - Boulder, Colorado - 1972 De opvoeding van haar ouders is bepalend geweest voor haar werk. Niet iedere ouder wordt enthousiast als hun 16 jarige dochter naaktfoto’s van haarzelf maakt. De esthetisch gedreven en ruimdenkende ouders van Francesca spoorde haar alleen maar aan om door te gaan met haar fotografie. Ook nam ze hun werkethiek over. Een oud-klasgenoot van Francesca vertelt in de documentaire hoe ze 24 uur per dag aan haar kunst werkte. Kunst had een hoge prioriteit en ze had van haar ouders geleerd dat het een nuttig levensdoel is.  

Francesca Woodman - About Being My Model - Providence, Rhode Island -1976

Francesca Woodman - Untitled - Providence Rhode Island - 1976 Een prachtige foto van Woodman toont een lichte vloer met hierop een donkere afdruk van haar lichaam. Het portret toont van haarzelf enkel haar benen, de voeten gestoken in een paar zwarte schoentjes. Tijdens het maken van haar werk stelde Woodman vaak een camera op die filmde hoe haar werk tot stand kwam. De documentaire Francesca Woodman - fotografe toont een stukje van de video van het hier bovengenoemde werk. Hierin wordt verteld hoe ze een vrachtwagen met bloem in haar straat was gekanteld en de hele straat vol bloem lag. Ze nam een emmer vol bloem mee naar haar atelier en kon niet wachten om hiermee aan de slag te gaan. De video toont haar enthousiasme en tevredenheid na het maken van dit beeld. Het vertelt iets over haar werkwijze en toont haar gedrevenheid die telkens voor originaliteit en uniek beeld zorgt.  

Francesca Woodman - Untitled - 1975–80

Francesca Woodman - Space2 - Providence Rhode Island - 1977 Het soort fotografie van Woodman is niet makkelijk te omschrijven. Het gebruik van licht en compositie is uitstekend en interessant, haar ideën zijn uniek en eigen. Toch zijn het geen foto’s in de traditionele zin; ze zijn niet gepolijst. Woodman had een oog voor rauwe omgevingen waarbij haar naakte lichaam verfijnd afsteekt. Haar beelden ontstaan vaak door beweging en lange sluitertijden, waardoor het lijkt alsof je naar een verstilde film kijkt. Soms is het resultaat dat haar lichaam hierdoor wordt vervormd. Duidelijke thema’s in haar werk zijn het esthetische lichaam, het zoeken naar identiteit, anonimiteit en representatie. Ook schroomt ze niet met het provoceren van de kijker. Veel van haar foto’s zijn afgedrukt op klein formaat, wat ze intiem maakt. De kijker moet dichtbij komen om de onberispelijke details te kunnen aanschouwen. Haar werk omvat een diversiteit aan invloeden uit het symbolisme en surrealisme. Haar naakte lichaam is in het ene werk provocerent getoont terwijl haar hoofd zich achter een masker van haar eigen gezicht verschuilt. Het andere werk toont juist haar drang om haar lichaam te verbergen of verstoppen, achter een stuk behang of onder een diagonaal geplaatste deur.

Francesca Woodman - On Being an Angel #1, Providence, Rhode Island - 1977 On Being an angel is nog tot 9 maart te zien in Foam in AmsterdamMeer informatie over Francesca Woodman en de tentoonstelling lees je hier