De 25 belangrijkste Europese Hedendaagse kunstenaars
Het is weer tijd voor een interessant lijstje en dit keer zijn het de 25 belangrijkste Europese Hedendaagse kunstenaars! We hebben hierbij aantal bronnen (Artnet, Contemporary Art Monitor, Saatchi) gecombineerd om zo tot een volwaardige lijst te komen.
Banksy (UK)
Banksy is het pseudoniem van een Britse kunstenaar. Hoewel er weinig zekerheid is over de ware identiteit van Banksy en de meeste bronnen aangeven dat zijn echte naam 'Robert' of 'Robert Banks' is, heet hij waarschijnlijk Robert Gunningham. Hij zou in 1974 geboren zijn in Bristol.
Zijn kunstwerken zijn vaak politiek en humoristisch van aard. In zijn straatkunst combineert hij graffiti met een hem kenmerkende sjabloontechniek. Zijn straatwerk is te vinden in verschillende Europese steden maar ook buiten Europa zoals in de Palestijnse gebieden en de Verenigde Staten.
Antony Gormley (VK)
Gedurende de laatste 25 jaar heeft Antony Gormley de menselijke figuur in de beeldhouwkunst een nieuwe inhoud gegeven, waarbij hij de proporties van zijn eigen lichaam als uitgangspunt heeft genomen. Sinds 1990 werkte hij aan grootschalige projecten als Allotment, Critical Mass, Another Place, Domain Field, Inside Australia en het meest recent Blind Light. Zijn bekendste werken zijn: Angel of the North, een enorme sculptuur bestemd voor de openbare ruimte, als landmark in Gateshead, waartoe opdracht werd gegeven in 1995 en geplaatst in 1998 en Another Time'en Another Place (1997), bestaande uit meerdere figuren, onder andere op Crosby Beach bij Liverpool.
Andy Goldsworthy (VK)
Na zijn studietijd woonde Goldsworthy in Yorkshire, Lancashire and Cumbria. In 1985 verhuisde hij naar Langholm in Dumfries and Galloway, Schotland en een jaar later naar het iets noordelijker gelegen Penpont. Er wordt wel gezegd dat zijn langzame trek naar het noorden te wijten was aan een zoektocht naar een andere manier van leven, die zich buiten zijn controle om voltrok, maar dat de gelegenheid zich steeds voordeed en de wens in deze streken te werken ook een economische achtergrond had.
Hij leeft nog steeds in Schotland en creëert plaatsgebonden sculpturen en land art-objecten, die in een landschappelijke omgeving zijn ingebed. Zijn kunst maakt hij met gebruikmaking van natuurlijke en ter plekke voorhanden materialen. Zowel tijdelijke als permanente sculpturen, die het karakter van hun omgeving benadrukken. In 2000 werd Goldsworthy onderscheiden met een benoeming tot Officier in de Orde van het Britse Rijk.
Isa Genzken (Duitsland)
Van 1969 tot 1977 studeerde zij beeldhouwkunst in Hamburg, Düsseldorf en in haar huidige woonplaats Berlijn. Genzken werkt al meer dan dertig jaar aan een veelzijdig en complex oeuvre dat bestaat uit beelden, installaties, films, video's, schilderijen, werken op papier, foto's en kunstenaarsboeken. Genzken werkt met veel verschillende materialen zoals hout, gips, epoxiehars, beton en vooral ook plastics en kunststoffen, maar ook met alledaagse gebruiksvoorwerpen en producten uit de consumptiemaatschappij. Met haar werk weet de kunstenares de hedendaagse realiteit op subtiele wijze maatschappijkritisch te reflecteren.
Sean Scully (Ierland)
Geboren in Dublin groeide Sean Scully op in een arbeiderswijk in Zuid-Londen. De schilderijen die hij ontdekte in een lokale katholieke kerk waren samen met rhythm & blues muziek bepalend voor zijn verdere leven. In de jaren zeventig vestigde Scully zich in New York en in 1983 werd hij Amerikaans staatsburger, hetzelfde jaar waarin zijn negentienjarige zoon Paul om het leven kwam.
Gebeurtenissen in zijn privéleven keren, samen met historische en culturele invloeden, in zijn werk terug. Scully voelt zich sterk verbonden met actuele politieke en maatschappelijke ontwikkelingen. Sean Scully werd twee keer genomineerd voor de Turner Prize, in 1989 en 1993 en is vertegenwoordigd in de collectie van gerenommeerde musea als het Metropolitan Museum of Art en het MoMA in New York en Tate Modern in Londen.
Neo Rauch (Duitsland)
Neo Rauch (Leipzig, 1960) is één van de belangrijkste kunstenaars van dit moment. Zijn werk, dat de kunstwereld zo stormachtig veroverde, onttrekt zich volledig aan het voorspelbare ritme waarin de kunsten zich de afgelopen decennia lijken te hebben ontwikkeld. Neo Rauch studeerde aan de befaamde Hochschule für Grafik und Buchkunst in Leipzig bij Arno Rink in de tijd dat Duitsland en Europa nog gedeeld waren. De concentratie in Leipzig op het schilderen plaatste de kunst die daar ontstond buiten de modes van de internationale kunstwereld. Het werk van Neo Rauch doorbrak dit isolement en werd vanaf de jaren negentig van de vorige eeuw wereldwijd bejubeld.
Pierre Huyghe (Frankrijk)
Pierre Huyghe is een kunstenaar die al decennia lang bezig is met het onderzoeken van de gespannen verhouding tussen natuur en cultuur. Hij experimenteert met diverse media als objecten, films, foto’s en tekeningen maar maakt ook werk met een groot assortiment van levende dieren, planten en andere natuurlijke elementen die als performers in zijn werk optreden.
Vaak werkt hij op uiteenlopende locaties buiten de wereld van musea en galeries. Het meest bekend is het werk dat hij voor Documenta 13 maakte getiteld Untilled (verwijzend naar ongecultiveerd land) waarin onder andere een hond met een geverfd been, een sculptuur met een bijenkorf hoofd, giftig fruit, mieren en andere natuurlijke organismen uitgestald werden rondom een compost hoop in het Karlsaue Park in Kassel.
Chris Ofili (VK)
Ofili, in 1998 winnaar van de Turner Prize, geldt als een van de grote talenten van zijn generatie. Bekend is Ofili om het rumoer rond zijn Holy Virgin Mary (1996) waarop Ofili de heilige maagd omkranste met uit pornobladen geknipte kutten. The Holy Virgin Mary toont een lieflijke zwarte Madonna, met een klomp olifantenpoep bij wijze van rechterborst. Maria draagt een blauwgrijze jurk die als een bloem is gedrapeerd op een glanzend gouden achtergrond. Als kleurige putti zijn om Maria heen knipsels uit pornoblaadjes geplakt. Het werk lijkt geïnspireerd op Gustav Klimt en de Op-art beweging.
Tracey Emin (VK)
Emin is in de beeldende kunst vanaf de jaren '90 een van de meest beeldbepalende kunstenaars in de Brit Art. In de jaren zestig en zeventig vochten vrouwen uit alle geledingen van de maatschappij voor meer vrijheid. Nu die strijd om gelijkheid in veel opzichten gestreden is, vindt een aantal vrouwelijke kunstenaars dat het weer tijd wordt om hun eigen diepste emoties te onderzoeken.
Hun onderzoek spitst zich toe op vrouwelijke bezigheden en traditionele handvaardigheden. Tracey Emin laat een groot publiek meegenieten van haar meest intieme vrouwelijke belevingswereld en maakt de wereld deelgenoot van haar seksuele escapades.
Sterling Ruby (Duitsland)
Sterling Ruby (1972 U.S.A.) is een multidisciplinaire kunstenaar die bekend werd met zijn grote glazige ceramieken sculpturen en zijn abstracte schilderijen. Zijn schilderijen doen denken aan duistere interpretaties van de Colour Field Paintings van de jaren zestig. Zijn werk verwijst naar moderne architectuur en minimalisme, maar ook naar de marginaliteit, vandalisme en machtsstructuren. Vanwege zijn uitzonderlijk materiaalgebruik en zijn kracht om een bijzonder beeldtaal te ontwikkelen, wordt Sterling Ruby beschouwd als één van de belangrijkste kunstenaars aan het begin van deze eenentwintigste eeuw.
Albert Oehlen (Duitsland)
Behalve naar de schilderkunst ging zijn belangstelling uit naar de filosofie: Oehlen heeft zich intensief met Nietzsche beziggehouden. Een van zijn belangwekkendste schilderijen heet De schijn van de schijn (1983). Oehlens artistieke programma omvat frappante en verwarrende ruimte-, spiegel- en mannequinafbeeldingen.
De schijn van de schijn, de versterking van de schijn, die bij ironische verdubbeling juist een verzwakking is, maakt het mogelijk de schijn van de esthetische vervanging, waar kunst ook voor staat, te vernietigen. Wat verbergt de schijn? Het vuil van het leven. Wordt de schijn tot schijn gereduceerd, dan komt men bij het laatste wat waargenomen kan worden, vanwaaruit er geen weg terug is. Concreter: men komt bij het onvoorstelbare, het gruwelijke, het vuil. Niemand praat erover; men heeft het verdrongen.
Thomas Schütte (Duitsland)
Thomas Schütte werkt met uiteenlopende technieken en heeft een breed maar coherent oeuvre opgebouwd: aquarellen, tekeningen, maquettes, modellen, monumentale of kleinschalige sculpturen, installaties: in al deze richtingen ontwikkelde hij zich en het liefst mengt hij de verschillende kunstvormen door elkaar. In dat geval kiest hij een theatrale aanpak, waardoor de totale ruimte wordt betrokken bij de mise en scène en de toeschouwer onderdeel wordt van de presentatie. Vaak brengt hij ook verschillen in maat en schaal aan: een sculptuur die een 'gewone' maat heeft wordt plotseling reusachtig in contrast met een miniatuurfiguurtje ernaast. Een kleine stoel of een ladder, tegen een huis aangeleund, een bunker op een tafel, Schütte's vormen zweven tussen realiteit (gerealiseerde sculptuur) en utopie (model voor iets dat ooit uitgevoerd kan worden) in. Het werk zit vol betekenislagen en er komen ook vaak teksten in voor.
Thomas Ruff (Duitsland)
Thomas Ruff studeert van 1977-1985 fotografie aan de Kunstacademie in Düsseldorf bij Bernd & Hilla Becher. Medestudenten waren onder meer de fotografen Andreas Gursky, Candida Höfer en Thomas Struth.
Ruff begon met het fotograferen van landschappen, maar terwijl hij nog studeert gaat hij over op het fotograferen van interieurs (1979-83) en 'onbewogen' portetten van zijn vrienden. Zijn vroege portretten zijn in zwart-wit, maar hij gaat al snel over op kleur, waarbij hij uniforme achtergronden gebruikt in verschillende kleuren.
Hito Steyerl (Duitsland)
Steyerl wordt gezien als een van de spannendste artistieke persoonlijkheden van vandaag. Ze speculeert over de invloed van het internet en de digitalisering op de structuur van ons dagelijks leven. Ze geeft een scherpzinnige en vaak humoristische analyse van de duizelingwekkende snelheid waarmee beelden en informatie steeds maar weer worden aangepast en verspreid, waarbij het tempo tot in het oneindige wordt opgevoerd of tot het crasht en uit elkaar valt.
Rudolf Stingel (Italië)
Rudolf Stingel is een Italiaans schilder en kunstenaar die in Merano, Italië werd geboren en die in New York City (NYC) woont. Deze schilder stimuleert de deelname van de publiek en zoekt de opvatting van de kijker op kunst. Bovendien maakt hij gebruik van conceptuele installaties en schilderijen om het creatieproces te analyseren. Deze begaafde ambachtsman werkt met "gevonden" en / of gemakkelijk toegankelijke materialen, zoals tapijt, stoomschuim, gipsplaat en gegoten polyurethaan. Zijn kunstwerk hecht aan een onderliggende kader en uitdaging traditionele concepten in de schilderwereld.
Martin Kippeberger (Duitsland)
Martin Kippenberger hechtte hetzelfde belang aan zijn multiples als aan zijn unieke' werken. Dat lag in de lijn van zijn houding tegenover het leven en de kunst: hij kon alles tot kunst transformeren, van het meest banale, in de ogen van de kunstwereld onacceptabele object tot de meest verheven en salonfähige theorie. Hij dacht niet in hiërarchieën, noch op het vlak van onderwerpen, noch op het vlak van de verschillende media en dragers die hij gebruikte om zijn ideeën uit te drukken. Altijd echter wordt zijn werk gekenmerkt door zijn interesse in het menselijke.
Olafur Eliasson (Denemarken)
Olafur Eliasson is als kunstenaar vooral bekend door zijn experimenten met water, licht, temperatuur en druk, met hoe wij dat ervaren en wat wij zien. Dit gerelateerd aan ruimtes, en dan vooral hoe wij met onze zintuigen op ruimtes reageren. Olafur wil vragen oproepen als 'Wat is mijn rol in deze omgeving?', 'Wat voor invloed heb ik op de omgeving?' en 'Hoe kan ik de omgeving beïnvloeden?' Volgens Olafur Eliasson is verandering mogelijk door constant vragen te stellen.
Luc Tuymans (België)
Zijn schilderijen zijn geïnspireerd op foto's en films. Typerend voor zijn herkenbare stijl zijn de kleine formaten, het bleke, monotone kleurgebruik en de op het eerste gezicht onschuldige, bijna poètische onderwerpen. Meestal blijken deze evenwel een misleidende dekmantel voor de verwijzing naar erg geladen gebeurtenissen, zoals ondermeer kindermishandeling, ziekte , nationalisme, en, één van zijn persoonlijke favorieten, de Holocaust. Uitspraken van de kunstenaar bevestigen sociaal en politiek engagement en zijn preoccupatie met subversieve onderwerpen als seksueel misbruik, agressie en xenofobie. In zijn werk onderzoekt Tuymans de mogelijkheden die de schilderkunst en representatie vandaag de dag nog kunnen hebben. Het is dan ook niet verwonderlijk dat zijn naam steevast genoemd wordt in dit binnen de huidige beeldende kunsten zo belangrijke debat.
Marlene Dumas (Nederland)
Marlene Dumas exposeerde in de grote Nederlandse musea, maar ook op twee Documenta's en in steden als Tokyo, Londen, New York en Johannesburg. Ze had solotentoonstellingen in de Tate Gallery in Londen (1995), in het Museum für Moderne Kunst in Frankfurt (1998), in het MUHKA in Antwerpen (1999) en nam in 1995 voor Nederland deel aan de Biennale van Venetië. In 2005 worden haar kunstwerken getoond in de Saatchi Gallery in Londen. Charles Saatchi noemde haar een van de belangrijkste kunstenaars van het moment, waardoor ze prominent deelnam aan de tentoonstelling The Triumph of Painting. In Nederland is haar werk onder andere te zien in museum De Pont in Tilburg.
Peter Doig (VK)
Doig geldt als één van de belangrijke kunstenaars die de actuele schilderkunst - specifiek het klassieke landschapsgenre - nieuw leven inblazen. Alles in het werk van Doig straalt een groot vertrouwen uit in het medium schilderen - de meer dan mansgrote formaten, het vervreemdende kleurgebruik, het doorwerkte oppervlak, de aandacht voor details en niet in de laatste plaats de keuze voor het genre landschap.
Anselm Kiefer (Duitsland)
Kiefer behoort samen met Baselitz, Immendorf, Lüpertz en Penck tot de voornaamste vertegenwoordigers van de zogenaamde 'Neue Deutsche Malerie' ook wel Neo-Expressionisme. Kiefer onderzoekt noties als de Duitse nationale identiteit en de Teutoonse geschiedenis. Zijn monumentale en dramatische schilderijen veroorzaken de nodige verwarring. Verwarring die nooit helemaal wordt uitgeklaard omdat Kiefer nergens eenduidig stelling neemt. Hij lijkt te streven naar een subjectieve verwerking van de collectieve herinnering, waarbij het schilderen als een denkproces wordt opgevat.
Wolfgang Tillmans (Duitsland)
Tillmans geldt bij uitstek als veelzijdig fotograaf van het moderne leven. In november 2000 won hij de Turner Prize. Hij maakt portretten, landschappen, stillevens, stadsgezichten, zelfportretten, en meer recent ook abstracte voorstellingen. In wandvullende installaties worden totaal verschillende beelden met elkaar gecombineerd, waardoor er onverwachte associaties en verrassende verbanden ontstaan. Tillmans lijst zijn fotos niet in, maar hangt ze met pushpins of papierklemmen direct aan de muur. Speciaal voor De Hallen zal de kunstenaar een installatie maken met foto's van landschappen en abstracte fotowerken.
Gerhard Richter (Duitsland)
Gerhard Richter verhuisde in 1961, vanuit het toenmalige Oost-Duitse Dresden, naar Düsseldorf waar hij ging studeren aan de Staatliche Kunstakademie. In reactie op het socialistisch-realisme van de officiële Oost-Duitse schilderkunst propageerde Gerhard Richter hier het kapitalistisch-realisme'. Op ironische wijze becommentarieerde Richter de westerse, kapitalistische massa-cultuur op een manier die verwantschap toont met de Amerikaanse pop-art. In 1963 Presenteert Gerhard Richter samen met K. Fischer-Lueg en Sigmar Polke de satirische introductie van het kapitalistisch-realisme in de kunst. Vanaf 1964 dienden foto's van alledaagse onderwerpen als uitgangspunt voor zijn schilderijen en tekeningen.
Damien Hirst (VK)
Hirst maakt vooral sculpturen en installaties. Hij is de gangmaker onder de jonge Britse kunstenaars, zoals Gary Hume, Sarah Lucas en Georgina Starr die het grauwe alledaagse bestaan van de arbeidersklasse in hun werk laten zien; zij studeerden allen aan het Goldsmith's College in Londen. Hirst viel op in de spraakmakende expositie van jonge Britse kunst Freeze in 1988 in de Surrey Docks in Londen. Dood, vergankelijkheid en het uitzichtloze bestaan vormen de centrale thematiek van zijn werk dat zeer shockerend kan zijn. Zo gebruikt Hirst veel dode dieren. Hij confronteert de kijker onbarmhartig met de dood door een koeienkop te laten wegrotten omzwermd door vliegen (A thousand years, 1990). Ook liet hij levensgrote haaien, koeien of kalveren zweven in met formaldehyde gevulde glazen bakken die soms op een ronde rail zijn gezet.
Adreas Gursky (Duitsland)
De foto's van Andreas Gursky zijn gezien hun standpunt het best te omschrijven als panorama's. Afstand, ordening en overzicht spelen een grote rol. Zijn werkwijze is die van zijn docenten, de Duitse fotografen Bernd en Hilla Becher, tenminste als we letten op het documentaire karakter en de camera instelling. Een groot verschil met het werk van deze beroemde voorgangers is het gebruik van kleur, het grote formaat en de aanwezigheid van mensen. De verhouding tussen de mens en de organisatiestructuur van zijn omgeving is een van de centrale thema's van Gursky. Gursky foto's gaan over gebouwen, openbare ruimte (binnen én buiten), massacultuur en natuur.
-
Registreer als Galerie, Kunsthandelaar, Kunstenaar of Artlover. Word lid van onze community en ervaar de onbeperkte mogelijkheden van Online Gallery!
