10 Beroemde Beelden van Michelangelo
Michelangelo is een van de bekendste en beste beeldhouwer aller tijden. Iedereen herkent zijn David, dit beeld trekt duizenden bezoekers per dag. Michelangelo heeft in zijn leven vele beeldhouwwerken gemaakt, en in dit bericht zetten we de beste en bekendste voor je op een rij. Lees verder voor de 10 beroemde beelden van Michelangelo!
Rondanini Pietà 1550 tot 1564, Castello Sforzesco, Milaan
De Rondanini Pietà is een, onvoltooid, marmeren beeldhouwwerk waar Michelangelo aan werkte vanaf ongeveer 1550 tot de laatste dagen van zijn leven, in 1564. Het beeld is te zien in het Castello Sforzesco in Milaan. Als laatste beeld van de kunstenaar grijpt de Rondanini Pietà qua thema terug op Maria treurend over het lichaam van haar zoon Jezus. Michelangelo werkte dit thema drie of vier maal uit, voor het eerst in zijn beroemde Pietà uit 1499.
Pitti Tondo, 1503, Bargello, Florence
Pitti Tondo is een marmeren bas-reliëf van de Maagd en Kind. Het werd tussen 1503 en 1504 vervaardigd en is nu te bekijken in het Museo Nazionale del Bargello in Florence.
Cristo della Minerva, tussen 1515 en 1521, Santa Maria sopra Minerva, Rome
De Cristo della Minerva, ook bekend als Christus de verlosser, de verrezen Christus of Christus die het kruis draagt, is een marmeren beeldhouwwerk gemaakt tussen 1515 en 1521. Het beeld staat in de kerk Santa Maria sopra Minerva, in Rome, links van het hoofdaltaar. Het beeld werd geprezen door kunstenaar Sebastiano del Piombo die de later beroemd geworden opmerking maakte dat "de knie van het Christus meer waard is dan de rest van Rome". Het oorspronkelijk naakte beeld werd in de baroktijd voorzien van een lendendoek, omdat het naakt op deze prominente plek in de kerk protest opwekte.
Florence Pietà, tussen 1547 en 1553, Museo dell'Opera del Duomo, Florence
De Florence Pietà (ook bekend als de Kruisafneming of de Pietà del Duomo) is een marmeren, onvoltooid gebleven, beeldhouwwerk dat zich bevindt in het Museo dell'Opera del Duomo, in Florence. Het beeld, waaraan Michelangelo werkte tussen 1547 en 1553, was door hem bedoeld voor zijn eigen grafmonument in de Basiliek van Santa Maria Maggiore in Rome, maar is daar nooit terechtgekomen. De kunstenaar zelf sloeg het beeld in een woedeaanval kapot toen tijdens het werk eraan bleek dat het marmer niet in goede staat was. Hierdoor mist nog steeds het linkerbeen van de Christusfiguur. Een leerling van Michelangelo, Tiberio Calcagni, heeft het werk gerestaureerd, en er de figuur van Maria Magdalena aan de linkerkant aan toegevoegd.
Madonna met kind, tussen 1501-1504, Onze-Lieve-Vrouwekerk, Brugge
De Madonna met kind, ook bekend als de Brugse Madonna, is een marmeren beeldhouwwerk van Maria met het kind Jezus. Het beeld, bewaard in de Onze-Lieve-Vrouwekerk in Brugge, staat bekend als het enige beeldhouwwerk van Michelangelo dat tijdens zijn leven al Italië verliet. Michelangelo maakte het beeld tussen 1501 en 1504, vlak nadat hij zijn beroemde Pietà had gemaakt. Het beeld in Brugge kent dan ook overeenkomsten in stijlkenmerken met dat beeld, bijvoorbeeld in het gezicht van Maria, maar ook met de manier waarop de kleding vormgegeven is. Het beeld was, vermoedelijk, bedoeld voor het Piccolomini-altaar in de Kathedraal van Siena waar Michelangelo ook enkele andere beelden voor vervaardigde. Het beeld werd voor 4000 florijnen verworven door Giovanni en Alessandro Moscheroni (Mouscron, Moucheron). Het beeld verliet België tweemaal. De eerste keer in 1794 toen de Franse bezetter het roofde en het naar Parijs bracht. Na de nederlaag van Napoleon keerde het op 3 januari 1816 terug naar Brugge. Tijdens de terugtrekking van de Duitse troepen in 1944 werd het beeld midden in de nacht van 6 op 7 september opgehaald en, gewikkeld in een matras, in een vrachtwagen met het Rode Kruisembleem weggevoerd, samen met nog een tiental schilderijen uit de zelfde kerk. Via Nederland kwam de zending in Duitsland aan. In 1945 werd alles teruggevonden in een zoutmijn in het Oostenrijkse Altaussee. Midden 1945 kwam de Madonna naar België terug, en na eerst een paar maanden te zijn tentoongesteld in het Koninklijk Museum voor Schone Kunsten in Brussel, keerde het op 12 november 1945 terug naar Brugge en naar de Onze-Lieve-Vrouwkerk.
Bacchus, 1497, Bargello, Florence.
Bacchus is een marmeren sculptuur van de Romeinse Bacchus (bij de Grieken onder de naam Dionysus), de god van de wijn. Het staat in het museum Bargello in Florence. Het is gemaakt in 1497. Het beeld is 203 centimeter hoog. Michelangelo heeft het beeld bewust overdreven wankelend afgebeeld met een kleine sater als tegenwicht (en steun).
Nieuwe Sacristie van de Basilica San Lorenzo, tussen 1519 en 1534, Florence
Michelangelo werkte aan de graftombes van Lorenzo en Giuliano de' Medici tussen 1520 en 1534. De twee graven, hoewel gelijk in compositie, presenteren subtiele contrasten en weerspiegelen op vele manieren de verschillende karakters van de twee mannen. Terwijl Giuliano wordt neergezet in een extraverte manier, portretteert Michelangelo Lorenzo terugwijkend, zijn lichaam gesloten, zijn benen over elkaar, en in gedachten verzonken.
Mozes, tussen 1513 en 1516, San Pietro in Vincoli, Rome
Michelangelo's Mozes is een marmeren beeldhouwwerk dat tussen 1513 en 1516 is gemaakt. Het is een voorstelling van de Bijbelse persoon Mozes in de kerk San Pietro in Vincoli in Rome. Oorspronkelijk was het beeldhouwwerk bestemd voor het graf van paus Julius II in de Sint-Pietersbasiliek, maar Mozes en de graftombe werden in plaats daarvan geplaatst in de minder belangrijke kerk van San Pietro in Vincoli op de Esquilijn in Rome. Het standbeeld stelt Mozes met hoorns op zijn hoofd voor. Men gaat ervan uit dat dit komt door de foute vertaling van Exodus 34:29-35 door Hiëronymus van Stridon. In deze verzen vertaalde Stridon Mozes met karan ohr, wat betekent dat er stralen van licht van Mozes afkwamen. In het Hebreeuws worden geen klinkers geschreven. Stridon vertaalde ’קרן’ (KRN) als "karan" dat "hoorn" betekent in plaats van "keren", dat "straal" betekent. Michelangelo zelf vond dat het kunstwerk van Mozes zijn meest levensechte verwezenlijking was. Er gaat een legende dat toen Michelangelo met de rechterknie van Mozes klaar was, hij sprak "Perché non parli?" ("Waarom praat je niet!"). Dit sprak hij terwijl hij met zijn hamer op de knie van Mozes sloeg. In het beeld is op de knie een litteken te zien waarvan verwacht wordt dat deze hierdoor is ontstaan. Volgens sommigen zou Michelangelo ook een heel klein zelfportret verwerkt hebben in één van de plukken van zijn omvangrijke baard, al is dit niet honderd procent duidelijk en wordt dit dus door anderen in twijfel getrokken.
Pietà, tussen 1498 en 1499, Sint Pieter, Vaticaanstad.
De Pietà van Michelangelo is een beroemd marmeren beeldhouwwerk van Michelangelo. De pietà bevindt zich in een kapel aan de rechterkant van het schip van de Sint-Pietersbasiliek in Rome. De afmetingen zijn 174 cm bij 195 cm. De Franse kardinaal Jean Bilhères de Lagraulas bestelde het beeld in 1498 bij de toen drieëntwintigjarige Michelangelo. Het werk was waarschijnlijk voor zijn graftombe in de Sint-Pietersbasiliek bestemd maar kreeg al snel een eigen plaats in de nieuwe basiliek. Michelangelo zelf hechtte groot belang aan de Pietà: van al zijn werken is dit het enige door hem gesigneerde. Hij zou het beeld pas gesigneerd hebben nadat hij had gemerkt dat er geruzie ontstond over wie het gemaakt had. Michelangelo beitelde vervolgens zijn handtekening op het lint dat Maria’s gewaad bijeenhoudt. Aan het beeld is al meerdere malen schade toegebracht, vooral in 1972 toen het door de geoloog Laszlo Toth met een hamer werd verwoest. Deze geestelijk gestoorde man riep uit dat hij Jezus Christus was, opgestaan uit de dood. De sculptuur wordt nu door middel van een glazen plaat tegen aanslagen beschermd.
David, circa 1501-1504, Galleria dell'Accademia, Florence
De David van Michelangelo is een van de bekendste beeldhouwwerken in de kunstgeschiedenis. Het monumentale standbeeld werd tussen 1501 en 1504 gemaakt ten tijde van de Hoogrenaissance in Florence. Het bevindt zich daar in de Galleria dell'Accademia. Het beeld is 5,17 m hoog, inclusief het voetstuk. Het stelt de Bijbelse figuur David voor, terwijl hij op het punt staat, met de geladen slinger over zijn schouder, de reus Goliath aan te vallen. In zijn ontwerp was Michelangelo uitgegaan van het al door Di Duccio aangetaste marmerblok, hij voegde geen marmer toe. Daardoor is het beeld ruimtelijk wel breed, maar niet zo diep. Naar verhouding is het bovenlichaam vrij groot, waarschijnlijk omdat het werk bedoeld was om op een hoge piëdestal geplaatst te worden en men het dan in perspectief zou zien, schuin omhoog kijkend. Ook zouden dit de verhoudingen van de adolescent David kunnen zijn. Het beeld toont een sterke fysieke verschijning, met een prachtige anatomie. Oorspronkelijk stond het beeld in Florence buiten, op de Piazza della Signoria voor Palazzo Vecchio. Om het beter te beschermen tegen weersinvloeden werd het werk in 1873 naar de Accademia verplaatst. Op de Piazza staat sinds 1910 een replica.
Bron: Wikipedia
